วันพฤหัสบดีที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562

บทพิเศษของนายสนม (18+) หนิงหลง x ซูฮวา


บทพิเศษของนายสนม (18+)  
หนิงหลง x ซูฮวา


               ตุบ!

                แผ่นหลังของหนิงหลงสัมผัสกับพื้นผ้าบนเตียงแกะแกะราคาแพง แต่เมื่อสัมผัสที่ยุบลงไปของโต๊ะกำลังบอกว่าชายตรงหน้าเธอก็กำลังก้าวขาและข้อมือลงมาเช่นกัน นั่นมันทำให้หัวใจของหญิงสาวแทบจะหลุดออกมาข้างนอก ดวงตาสีดำของซูฮวาจับจ้องไม่สั่นไหว

                หนิงหลงกลืนน้ำลายลงออย่างยากลำบาก ในยามนี้เวลาที่เธอมีสติดีทุกอย่างจะมีก็แต่ซูฮวาที่เหมือนกับจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เพราะพิษสุราที่เขาดื่มเข้าไปแม้จะเล็กน้อยแต่สุราก็คือสุรา ย่อมทำให้คนเมามายไม่สามารถยั้งคิด

                อย่างไรก็คงจะต้องเป็นแบบนี้เข้าสักวัน ในฐานะของหนิงหลงและซูฮวาและเหล่านายสนมทั้งหลาย หนิงหลงรับรู้ได้ว่าอาจจะต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ช้าก็เร็ว

                การร่วมหอกับชายมากหน้าหลายตาสำหรับที่นี่มันเป็นเรื่องปกติ หนิงหลงสูดลมหายใจเข้าท้องแล้วครุ่นคิดในหัว หากเธอผลักซูฮวาออกไปนั่นจะสิ่งเป็นการตอกย้ำหัวใจของเขาเข้าไปกันใหญ่ รึว่านี่.....จะเป็นแค่ทางออกเดียวของเรื่องนี้จริงๆน่ะหรือ!!?

                “ซูฮวา...เจ้าเมาเกินไปแล้วนะ”หนิงหลงยกมือขึ้นปกริมฝีปากของเขาเอาไว้

                “ตัวข้าที่เมามายเช่นนี้ ทำให้ท่านไม่พอใจอย่างนั้นหรือองค์หญิง?”

                “อะ...เปล่า ข้าไม่ได้ไม่พอใจแต่ว่า....”

                ในตอนนั้นเองซูฮวาคว้าข้อมือทั้งสองของหนิงหลงเอาไว้อย่างเบามือ ก่อนที่เขาจะก่อนแรงกดฝ่ามือคู่นั้นไว้บนเตียงเหนือศีรษะของหนิงหลง

                ตุบ!

                “องค์หญิงรังเกียจจุมพิตหรือขอรับ...?”น้ำเสียงที่เศร้าสร้อยของซูฮวาเปล่งออกมาจากลำคอของเขาอย่างเบาบาง..

                “...ไม่...ข้าไม่ได้รังเกียจ...”หนิงหลงพูดออกไปโดยหวังไม่อยากให้เขาต้องคิดมาก ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาเป็นคนที่ชอบคิดเล็กคิดน้อยเช่นนี้อยู่แล้วก็ตาม...

                “ถ้าเช่นนั้น...”

                “...!!

                ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาของหนิงหลงสะท้อนใบหน้าของหนุ่มรูปงามตรงนั้นและในวินาทีต่อมานั้นสัมผัสที่อ่อนนุ่มดั่งกลีบดอกไม้ก็บรรจบลงมาที่ริมฝีปากของเธอ

                ฝ่ามือของหนิงหลงเกร็งขึ้นในทันใดแต่ไม่นาน ความตื่นเกร็งก็แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์คล้อยตาม สัมผัสของจุมพิตที่ลุกซึ้งและหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง กลิ่นของสุราอ่อนๆลอยมาแตะจมูกทีละนิด ทั้งที่คอสุราอย่างเธอไม่เคยจะเมามายง่ายๆ แต่เหตุใดเล่าเพียงกลิ่นสุราและรสของจูบนี้กำลังจะทำให้ความคิดปั่นป่วน...

                ....ราวกับเป็นผู้เมามายเสียเอง

                อาภรณ์สตรีที่งดงามถูกเปลื้องออกจากกายราวกับเกสรที่กลีบแย้มบาน เรือนร่างที่ขาวสะอาดงดงามและรูปร่างที่อ่อนนุ่มชวนน่าสัมผัส หัวใจของซูฮวาไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ตั้งแต่เด็กมาจนโตเขาเรียนรู้วิธีปรณนิบัติสตรีจาดตำราหลายต่อหลายเล่ม ทว่าเมื่อได้พบกับกายของสตรีจริงๆ และผู้นั้นก็ยังเป็นองค์หญิงหนิงหลงที่เขาเฝ้าฝันถึง...

                เกรงว่าตัวเขานั้นจะไม่สามารถหยุดยั้ง...ความปรารถนานี้ได้อีกแล้ว

                กึก!

                “อ้ะ! ซูฮวา...!?

                กลีบสีชมพูสดที่นวลอกของหนิงหลงถูกสัมผัสด้วยมืออันเย็นเฉียบ ด้วยความตกใจเธอจึงเผลอร้องเสียงหลงออกมา เสียงที่กับนกร้องนั่นทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มปะทุออกมาอย่างรุนแรง!!

                “องค์หญิง...ข้า...!!

                “...ซะ...ซูฮวา!! อย่าเพิ่งสิ!

                ท่อนขาที่ไร้การป้องกันถูกแยกออกมา ปลายเท้าขาวโผล่พ้นออกมาจากชายผ้า พร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นระรัว ร่างกายของเธอตอบรับทุกสัมผัสอย่างซื่อตรง ปลายนิ้วที่แข็งแรงขยับในบริเวณที่อ่อนไหวอย่างช้าๆพร้อมกับเสียงกลืนน้ำลายของเขา...

                “....องค์หญิง...ได้โปรดให้อภัยข้าด้วย”

                “...อะ!...ช้าก่อน..ซูฮวา”

                เรี่ยวแรงของหนิงหลงระเหยออกไปดั่งน้ำ ความร้อนจากร่างกายของซูฮวากำลังเพิ่มมากขึ้นจนน่าตกใจ เรียวขาของหนิงหลงถูกยกด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา ร่างกายที่อ่อนแรงต้องพลิกข้าง

                กึก!!

                “อ้ะ...!! ซูฮวา! ข้า...!!อื้อ!!

                เพียงร่างของเขาขยับหนิงหลงก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บทีไม่เคยชินแล่นไปทั่วร่าง เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดหนิงหลงกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น จนกระทั่งมันถูกแทนที่ด้วยผ่ามือที่ใหญ่กว่ามือของเธอ ซูฮวาประสานมือแน่นเพื่อไม่ให้หนิงหลงกำผ้าปูเตียงจนเจ็บมือ   

                “...หากท่านเจ็บ ได้โปรดลงมันที่ข้าเถอะ”ซูฮวาพูดและฝากจุมพิตที่ข้างแก้มของหนิงหลงเบาๆ


                “...อึก!! อ้า!

                ฝ่ามือทั้งสองประสานกันไม่มีผู้ใดปล่อยไปตลอดทั้งคืน ไม่รู้ว่าเวลาใดเป็นเวลาใด....ก่อนที่รุ่งเช้าจะมาถึง

                ....ในเวลานี้....มีเพียงทั้งสองเท่านั้น...




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น