บทที่ 129 (ตอนพิเศษ)
Special part – Luna x Lion(I) 18+
“ถ้ามีผู้ชายขอให้เธอมานั่งบนตัก แล้วทำแบบนี้...เธอจะทำยังไงล่ะ หืม?”
“อะ..เอ๊ะ..?”
ทะ...ท่านพี่ไลออน!!?
ฉันรู้สึกตกใจมากเสียจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่อ้าปากค้างเอาไว้ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมา นี่เขากำลังล้อเล่นฉันอยู่รึเปล่า? คะ..คงแค่ล้อเล่นสินะ?
“ทะ...ท่านพี่ อย่าทำแบบนี้สิ..เจ้าคะ”ฉันหันไปผลักตัวเองให้ออกห่างจากท่านพี่... ไม่ไหวๆ รู้สึกอันตรายขึ้นมาเลย..
“แบบไหนกันละ? แบบนี้? รึว่าแบบนี้?”
จุ๊บ..
ท่านพี่จูบที่หลังต้นคอของฉันเบาๆ ฉันตกใจจนเผลอตกใจจนสะดุ้งแรงๆ นะ..น่ะ..นี่มันอะไรกัน?? ทะ..ท่านพี่อยู่ๆก็ทำตัวแปลกๆ
“ท่านพี่คะ ฉันถามจริงๆเถอะนะคะ นี่โกรธฉันอยู่ใช่ไหมคะเนี่ย?”
“ไม่ได้โกรธ...”ดูยังไงก็เหมือนโกรธกันอยู่ชัดๆเลยนะคะ!!
“ถะ..ถ้าอะไรที่จะทำให้ท่านพี่อารมณ์ดีขึ้น ฉันจะทำนะคะ”ท่านพี่ไลออนตอนโกรธน่ะน่ากลัวสุดๆไปเลยล่ะ ฉันไม่อยากจะเสี่ยงหรอกนะ..
พอฉันพูดออกไปแบบนี้ท่านพี่ก็ชะงักหยุดไปสักพัก... อะไร... นี่ฉันพูดอะไรผิดไปรึเปล่านะ?
“จะทำ..ทุกอย่างจริงๆน่ะเหรอ?”ท่านพี่ไลออนยกตัวของฉันขึ้นเบาๆ ให้ฉันหัวตัวเองไปในทิศทางที่สามารถเห็นหน้าเขาได้
“อะ..เอ่อ ชะ..ใช่ค่ะ”
ท่านพี่ไลออนยิ้มที่มุมปาก ฉัน..ไม่เคยเห็นเขาสีหน้าแบบนั้นมาก่อนเลย.. จะว่ายังไงดีล่ะ มันหายากนะที่ท่านพี่ไลอนนจะยิ้มบางทีก็ยิ้มเพราะว่าโกรธเลยพยายามข่มใจเอาไว้ด้วยรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี่..มันให้ความรู้สึกที่แปลกออกไป..
ก๊อกๆ!!
เสียงเคาะจากประตูจากหน้าห้องดังขึ้น แย่แล้ว..ถ้าเกิดมีใครมาเห็นสภาพแบบนี้มีหวังต้องเข้าใจผิดกันแหงๆ!!
!!!?
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก แม้แต่ฉันเองยังแทบมองไม่ทัน ท่านพี่ไลออนผลักตัวของฉันลงกับพื้นแล้วมุดตัวเองกับฉันเข้าไปในช่องวางใต้โต๊ะไม้มีน้ำตาลที่มีฉากกั้นไม้อยู่รอบๆ ทะ..ถึงมันจะเป็นโต๊ะที่กว้างขวางพอตัว แต่กระนั้นมาอั้นกันอยู่แค่สองคนแบบนี้..มันอึดอัดนะคะท่านพี่!!
“ทะ..ท่านพี่..”ฉันเรียกท่านพี่ด้วยเสียงที่เบาและค่อยกว่าปกติ ทะ..ทำไมถึงอยู่ๆก็นึกอย่าเข้ามามุดใต้โต๊ะแบบนี้ล่ะค่ะ... อีกอย่างมะ..มีคนเคาะประตูเรียกอยู่ไม่ใช่รึไงคะ?
แกร๊ก..
“ท่านไลออน..กระผมลืมมอบของฝากมาให้..ท่าน อะ..ไม่อยู่หรอกเหรอ แปลกจัง..”
คะ..คุณเลขา!!?
เสียงของคุณเลขาดังแว่วมาจากที่ไกลๆ นะ..นี่เขายังไม่กลับไปอีกเหรอ!!?
“..ชู่”ท่านพี่ไลออนเอานิ้วชี้แปะที่ริมฝีปากของฉัน
“...อึก..”
ฉันกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างเงียบๆ เสียงฝีเท้า ตึก ตึก ตึก มันค่อยเข้ามาใกล้ๆฉันทุกที ฉันยิ่งทำให้หัวใจของฉันยิ่งเต้นไม่จังหวะ พอๆกับ...ใบหน้าของท่านพี่ที่ค่อยๆเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น!!?
ริมฝีปากของท่านพี่จรดกับริมฝีปากของฉัน..ในวินาทีนั้นฉันกลั้นหายใจไปโดยไม่รู้ตัว!!
นะ...นี่มัน จูบ!!?
“อืม...สงสัยท่านประธานจะพาลูน่าไปข้างนอก.. กระผมวางของเอาไว้ตรงนี้ก็แล้วกัน”
กึก..
สิ้นประโยคนั้นคุณเลขาก็วางของแล้วเดินออกจากห้องไป ขะ..เขาไม่ได้เห็นอะไร..ใช่ไหม?
ท่านพี่ถอนริมฝีปากออกไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่เต้นรัวซะจนเหมือนกับว่ามันกำลังจะทะลุออกมา ใบหน้าของท่านพี่แดงระเรื่อขึ้นที่แก้มนิดๆ
“...ทะ..ท่านพี่ ทำไม?”
“....”
ท่านพี่ไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่มองฉันสายตาที่เข้าใจยาก.. เหมือนกับว่าเขาอยากจะพูดอะไรบาอย่างแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆออกจากปากของเขาเลย
“ทะ...ท่านพี่คงจะทำงานหนักเกินไป ยะ..ยังไงท่านพี่ไปพักผ่อนก่อนนะคะเจ้าคะ..”
ฉันพยายามคิดในแง่ที่ดีเข้าไว้ก่อน ถึงท่านพี่ไลออนจะดุยังไงท่านพี่ก็เป็นท่านพี่ที่ยอดเยี่ยมและใจดีมาก บางที...บางทีเขาอาจจะเจองานเอกสารมากเกินไปจนสมองเหนื่อยล้าก็ได้ เลยทำตัวแปลกๆ..
“อา...นั่นสินะ..”
ท่านพี่ยอมรับโดยง่าย..นั่นไงว่าแล้วเชียวว่าท่านพี่จะต้องทำงานหนักเกินไป...
....
ตุบ!
เอ๋!!?
เดี๋ยวก่อนนะ..
ฉันขอย้อนความไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ฉันยื่นข้อเสนอให้ท่านพี่ไปนอนพักผ่อนซึ่งเขาก็เหมือนว่าจะไปพักผ่อนตามที่ฉันบอก แต่แล้วท่านพี่ก็เปิดตู้หนังสือข้างๆ ที่จริงๆแล้วมันไม่ใส่ตู้หนังสือธรรมดา มันเป็นทางไปสู่ห้องลับ
จะเรียกห้องลับก็ไม่ถูกต้องเรียกว่าห้องนอนเสียดีกว่า ภายในประตูลับนี่คือห้องนอนขนาดใหญ่ที่ดูโอ่อาและหรูหรามาก ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมท่านพ่อถึงไม่ต้องกลับบ้าน กลางห้องมีเตียงสีขาวขนาดใหญ่ มันใหญ่กว่าเตียงที่ห้องของฉันเสียอีก พื้นห้องก็เป็นกระเบื้องแก้ววิบวับ..
ในตอนที่ฉันกำลังชื่นชมความงามของห้องลับนี่ ท่านพี่ช้อนตัวของฉันขึ้น แล้วพาฉันมาวางไว้บนเตียง!! เอ๋!? ไม่ใช่ว่าท่านพี่จะนอนเหรอเจ้าค่ะ!!?
“...ทะ..ทะ ท่านพี่?”ฉันเรียกเขาด้วยเสียงที่สั่นเครือ
“ลูน่า...เธอนี่...ยังใจดีไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ..”ท่านพี่ถอดเสื้อนอกของตัวเองออกแล้วค่อยๆขยับเข่าเข้ามาใกล้ฉัน ส่วนตัวฉันก็ขยับตัวหนีขึ้นไปที่หัวเตียงเรื่อยๆด้วยความระแวง
“มะ...ไม่ชอบเหรอคะ?”
“ไม่หรอก... ฉันรักความใจดีของเธอที่สุดเลยล่ะ”หมดซึ่งหนทางจะไปต่อแล้ว ท่านที่กดไหล่ของฉันลงกับเตียงนุ่ม... “แต่คนอื่นก็อาจจะหลงรักในความใจดีของเธอเหมือนกับฉันก็ได้”
สายตาของท่านพี่กำลังสื่อออกมาว่าที่เขากำลังพูด..ไม่ใช่เรื่องตลกหรือเรื่องล้อเล่นใดๆทั้งนั้น..เขากำลังจริงจังกับสิ่งที่พูด..
“ทั้งเสียง..ทั้งรอยยิ้ม ทั้งร่างกาย...ฉันรัก..ทุกอย่างของเธอ”
รัก...รัก!!?
“ตะ...แต่ฉันเป็น..”น้องสาวของท่านพี่นะเจ้าคะ...แม้ว่าจะ..ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆก็ตาม
“ไม่ว่ายังไงฉันก็รัก ...ทั้งน้องสาว..ทั้งคนรัก”
“..!!”
ท่านพี่ไลออนกดจูบลงมาอย่างนิ่มนวล ในหัวของฉันยังไม่อาจประมวลคำว่ารักที่ท่านพี่พูดออกมาได้ทั้งหมด นี่เขา...พูดจริงงั้นเหรอ!!?
“อื้อ!”
ท่านพี่ใช้ปลายลิ้นแตะที่ริมฝีปากของฉัน ร่างกายของฉันสะดุ้งไปโดยอัตโนมัติ แล้วในตอนนั้นเขาก็ใช้ลิ้นเข้ามาจูบฉันอย่างเร่าร้อน ใบหน้าของฉันร้อนไปด้วยอุณหภูมิจากข้างใน
“ตอนนี้...เธอเรียนจบแล้ว ไม่ยากที่จะออกจากบ้านแล้วหางานทำ เธอเก่งเรื่องแบบนี้อยู่แล้วสินะ?..เพราะงั้น..ก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่กับฉันแล้วใช่ไหม?”
“อะ...คะ...คือ”
“...เธอต้องอยู่กับฉัน...ตลอดไป”
ท่านพี่ปลดกระดุมที่รั้งผ้าคลุมของฉันออก แล้วลงมือปลดกระดุมเสื้อของฉันช้าๆ ดะ..เดี๋ยว!! เดี๋ยวก่อนสิ!! แบบนี้มันแปลกเกินไปแล้ว! จะบอกว่าท่านพี่ไม่ยอมให้ฉันออกไปข้างนอกเพราะกลัวว่าฉันจะไม่กลับบ้านมาอีกงั้นเหรอ? ตะ...แต่ทำแบบนี้มันไม่ถูก!
“อยะ...อย่าค่ะ ท่านพี่..!”ฉันดันไหล่ของท่านพี่ออกไปห่างๆ อา..แต่แรงของท่านพี่แรงชะมัดเลย ฉันผลักเขาออกไปไม่ได้เลย
“ไม่ต้องกลัว... ฉันจะไม่ให้เธอเจ็บ..”
ดวงตาของท่านพี่...เป็นสีแดงอีกแล้ว..
ฉันต้องหยุดทุกคำพูดไปทันที ไม่รู้ทำไม...ร่างกายมันไม่ยอมขยับเลย.. เหมือนกับโดนต้องมนต์สะกด
เสื้อผ้าบนตัวของฉันถูกปลดออกที่ละชิ้นอย่างช้าๆ จนเกือบจะเปลือยเปล่า ท่านพี่เองก็ถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นร่างกายส่วนบนที่มีกล้ามเนื้อพอดิบพอดี ผิดสีขาวราวกับหิมะ ..ท่านพี่ไลออนจะไม่ค่อยเปิดเผยร่างกาย เขามักจะใส่ชุดที่มิดชิดเสมอ ภายใต้เสื้อเขาได้อำพรางร่างกายที่ดูดีดุจปีศาจแบบนี้เอาไว้
“อะ...อยะ ท่านพี่”ฉันพยายามพูดด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี แต่แค่นี้..ก็เริ่มเหนื่อยซะแล้วสิ มันเป็นเพราะดวงตานั่นสินะ?
“...ลูน่า”แววตาของท่านพี่ไลออนเริ่มอ่อนลงแล้วกลับมาเป็นสีเขียวมรกตเข้มเช่นเดิม แรงกดดันที่มีก็เริ่มจางหายไป.. “เธอคงเกลียดฉัน...แล้วสินะ”
....คำพูดของฉันมันจุกอยู่ในลำคอไม่หมด ท่านพี่ไลออนหันตัวกลับไปนั่งที่ขอบเตียง เขามีท่าทีที่หดหูลงอย่างเห็นได้ชัด ท่านพี่...แสดงท่าทีที่แปลกไป ฉันรู้สึกได้เลยว่ามันน่ากลัว ...แต่ว่า
“มะ..ไม่หรอกค่ะ ฉะ...ฉันไม่มีวันเกลียดท่านพี่!”
....ฉันจะไม่มีทางเกลียดคนๆนี้... เขาเป็นเพียงไม่กี่คนที่คอยดูแลฉัน...เป็นครอบครัวคนสำคัญ
“ละ...แล้วก็ ไม่ได้คิด..จะไปจากท่านพี่ด้วย ฉันจะอยู่กับท่านพี่ตลอดไปเลยค่ะ!”
“ลูน่า...จริงเหรอ?”
ท่านพี่ไลออนหน้ากลับมาด้วยแววตาที่เป็นประกาย อา..ในที่สุดเขาก็อารมณ์ดีขึ้นแล้วสินะ..?
“ชะ..ใช่เจ้าค่ะ”
“ดีจัง...”ท่านพี่หันหน้ากลับมาแล้วสวมกอดฉันอย่างอ่อนโยน
“อ้ะ...”
มีอย่างอย่างที่เริ่มไม่ปกติ ฉันสัมผัสได้ถึงปลายนิ้วของใครสักคนกำลังดึงเกี่ยวสายชั้นในของฉันให้หลุดดัง เป๊าะ!
“ทะ..ท่านพี่..!!?”
“...แต่แค่นั้นไม่พอสำหรับฉันหรอกนะ..”
สิ้นเสียงนั้น ร่างกายของฉันก็ถูกกดทับลงไปกับเตียงอีกครั้ง! เขาใช้ปากดึงชั้นในส่วนบนของฉันออกไป ท่านพี่ช่างราวกับ...สัตว์ร้าย..
ไม่ว่าจะส่งเสียงห้ามรึต่อต้านใดๆก็ไม่ได้ผลกับเขาเลยสักนิด...!!
“ฉันจะอ่อนโยนกับเธอเอง”
ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ...!!
แต่มันไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย!!
